پیامک انتظار{شعر}
پيامك انتظار (شعر)(1)
بيا دوباره پاك كن زجاده ها غبار را به عاشقان نويد ده رسيدن بهار را
ببين دلم گرفته و بهانه مي كند تورا به من بگو كه مي رسي ، زدل مبر قرار را
(2)
ظهور كن نگار من بيا كه از سر شعف فداي قامتت كنم دو چشم اشك بار را
تمام لحظه هاي من فداي يك نگاه تو بيا و پاك كن زدل حديث انتظار را
(3)
آقا بيا بخاطر باران ظهور كن مارا از اين هواي سراسيمه دور كن
وقتي براي بدرقه ي عشق مي روي از كوچه هاي خسته ما هم عبور كن
(4)
نشسته در دو چشم تو نگاه بي قرار من بيا گره گشا گره گشا زكار من
كنون نگاه مست توست كه مي برد قرار من بيا طبيب درد من هميشه غم گسار من
(5)
آه مي كشم تو را با تمام انتظار پرشكوفه كن مرا اي كرامت بهار
مي رسد بهار من ، بي شكوفه ام هنوز آفتاب من بتاب، مهربان من ببار
(6)
كوچه كوچه جستجو خانه خانه در گذار قلب من شكفته است در بهار انتظار
آخرين گل محمديست اين كه مي رسد زراه هم تبار نرگس است در تبسم بهار
(7)
عشق،يعني عشق يعني انتظار در فراق تك سواري بي قرار
عشق يعني واهمه بي واهمه خادم المهدي شدن بي خاتمه
(8)
با نام تو راه عشق آغاز شود شب با نفس سپيده دم ساز شود
با نام تو اي بهار جاري در جان يك باغ گل محمدي باز شود
(9)
آقا نگاهت سوي آهوهاست مي دانم دستان پاكت مثل من تنهاست مي دانم
آقا اگر تو بر نمي گردي دليل آن در دست هاي پرگناه ماست مي دانم
(10)
همين كه گام مي زني به خلوت خيال من سرشك شوق مي چكد ز چشم اشكبار من
كنون نگاه مست توست كه مي برد قرار من بيا طبيب درد من بيا بمان كنارمن
(11)
در بزم ولا جام هدايت مهديست مقصود ز نور بينهايت مهديست
ثبت است كه در جريده عالم قدس گلواژه روشن هدايت مهديست
(12)
هجران جانان تا به چند؟ آن ياركو، آن يار كو؟ تاكي بود قرآن نهان؟ ديدار كو، ديدار كو؟
اي عاقلان ديوانه ام ، زنجير زلف يار كو؟ بر شعله هاي شوق دل ، پروانه ي دلدار كو؟
(13)
مهي كه راز جمالش هنوز سربسته است به غارت دل سودائيان كمر بسته است
به يازده خم مي گرچه دست ما نرسد بده پياله كه يك خم هنوز سربسته است
(14)
دلم گرسبز مانده در زمستان از بهار توست تمام باغ هاي سبز ساحل يادگار توست
از اقيانوس مي پرسم نشان خانه سبزت كه دريا قسمتي از شعرهاي انتظار توست
(15)
به تماشاي طلوع تو جهان چشم براه به اميد قدمت كون و مكان براه
در شبستان شهود اشك فشان دوخته اند مه شب تا سحر خلوتيان چشم براه
(16)
رسيدي و پرو بال فرشته ها واشد شب از كرانه ي هستي گذشت ،فرداشد
تو آمدي و به يمن نگاه تازه تو خطوط مبهم و مخدوش عشق خوانا شد
(17)
در آئينه ها زلال نورش جاريست در مسجد جمكران حضورش جاريست
در خلوت عشاق دل افروخته اش انوار دل آراي ظهورش جاريست
(18)
در سهله و جمكران تو را مي جويم عجل لوليك الفرج مي گويم
(19)
مي رسي سپيده به دوشت ، مي شود تمام جهان سبز
پيش رو افق در افق سرخ، پشت سر كران تا كران سبز
خاك زير پاي تو روشن ، باد با نگاه تو آتش
مي شود به وقت حضورت ، چشمه چشمه آب روان سبز
(20)
جلوه هاي نور رويت ديدنيست بوسه از لعل لب تو چيدني است
در كنار سفره ي احسان تو جام عشقت با لقا نوشيدنيست
(21)
دانم اي جانم كه زبيماري ما آگاهي چونكه هستي زدل خسته ام آگاه بيا
تا به كي رهسپر وادي حيرت باشم اي دليل دل سرگشته و گمراه بيا
(22)
گر قسمتم شود كه تماشا كنم تورا اي نور ديده جان و دل اهدا كنم تورا
اين ديده نيست قابل ديدار روي تو چشمي دگر بده تا تماشاكنم تورا
(23)
در آن نفس كه بميرم در آرزوي تو باشم بدان اميد دهم جان كه خاك كوي تو باشم
به وقت صبح قيامت كه سر زخاك برآرم به گفتگوي تو خيزم به جستجوي تو باشم
(24)
امروز به هر خيمه بگرديد و بپوئيد گرد گنه از آئينه ديده بشوئيد
از يار بخواهيد و رخ يار بجويد يابن الحسن از سوز دل خسته بگوئيد
(25)
شيعيان مهدي غريب و بي كس است معصيت محض خدا ديگر بس است
اي كه داري ادعاي شيعگي بندگي كن بندگي كن بندگي
(26)
اي صاحب زمين و زمان ، منتظر بيا ! اي جمعه خيز آئينه ها در نظر، بيا
اي يكه تاز عرصه ي طاها ، شروع كن از مشرق تجلي ايمان ، طلوع كن
(27)
بيا و ختم كن به چشم هايت انتظار را به بي صدا تبسمي صدا بزن بهار را
(28)
به دنبال تو مي گردم نمي يابم نشانت را بگو بايد كجا بجويم مدار كهكشانت را
الا اي آخرين طوفان بپيچ از شرق آدينه كه دريا بوسه بنشاند لب آتشفشانت را
(29)
طلوع مي كند آن آفتاب پنهاني زسمت مشرق جغرافياي عرفاني
كسي كه نقطه آغاز هرچه پرواز است كسي كه هست در سفر عشق خط پاياني
(30)
بيا كه با همه كوله بار برخيزيم به عزم بوسه به دستان يار برخيزيم
غبار غربت پاي
